شبکه 3G چیست ؟
باتوجه به گذشت زمان شبکه های 3G جایگزین شبکه های 2G شده است . 3G سرعت تبادل اطلاعات و فرمت های انتقال اطلاعات را توسعه داد و برای مثال می شد روی گوشی موبایل صفحات وب را بازدید کرد، ویدیو استریم و دانلود کرد و به موسیقی گوش داد امادر 2G گوشی های موبایل فقط توانایی هایی مانند مکالمه، ارسال پیام کوتاه و کمی هم تبادل دیتا مانند MMS دارند.روی شبکه های 3G سرعت اینترنت هنوز کند است و نسبت به شبکه های بی سیم، صفحات وب و دیتا آهسته تر لود می شوند و نا امیدکننده هستند ولی در مقایسه با استاندارد 2G بسیار سریع تر است. در حال حاضر، اپراتورهای مخابراتی ایران همگی از 3G پشتیبانی می کنند و می توانید از اینترنت روی گوشی موبایل خود استفاده کنید. گوشی های تلفن همراه جدیدی که در بازار هست نیز بدون شک از 3G پشتیبانی می کنند.
شبکه 4G چیست؟
اتحادیه بین المللی مخابرات، یا آی تی یو (ITU)، یک سازمان بین المللی وابسته به سازمان ملل متحد است که وظیفه قانون گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد. این اتحادیه در ماه مارس سال 2008 برای تکنولوژی 4G استانداردهایی تعریف کرد.
این اتحادیه تصمیم گرفت حداکثر سرعت سرویس 4G در حال حرکت را معادل 100 مگابیت بر ثانیه تعریف کند و زمانی که شما در موقعیت ثابتی قرار دارید، این سرویس باید سرعتی حدود 1 گیگابیت بر ثانیه در اختیارتان قرار دهد.
اما اگر سرویس 4G واقعی باید سرعت دانلودی معادل 1 گیگابیت بر ثانیه در اختیارمان قرار دهد، چرا حتی در کشورهای پیشرفته نظیر بریتانیا این سرعت 100 برابر ضعیف تر، یعنی چیزی حدود 10 تا 12 مگابیت بر ثانیه، است ؟
متاسفانه اتحادیه بین المللی مخابرات در برابر اجرای استانداردهای تصویب شده هیچ اختیاری ندارد. یکی از دلایل اصلی این مشکل این است که دیگر گروه ها (نظیر 3GPP)، که با کارخانه های سازنده قطعات سخت افزاری همکاری می کنند، خودشان از قبل درباره نسل بعدی تکنولوژی ها تصمیم گیری می کنند و ما کاربران از همه جا بی خبر را با استانداردهای پایین سرویس هایی نظیر 4G تنها می گذارند.
LTE چیست؟
LTE مخفف Long Term Evolutionمی باشد در واقع به معنی بیشترین سرعت در دانلود وآپلود در حال حاضر می باشد و می توان گفت یک نسل از شبکه ها تلفن همراهو استاندارد نیست بلکه زیر مجموعه ای از 4G است که به دنبال دستیابی به سرعت های تعریف شده در این استاندارد است. هنگامی که ITU-R استاندارد 4G را تصویب کرد و حداقل سرعت را مشخص نمود، بسیاری از ارائه دهندگان سرویس های موبایل کمی سرعت انتقال اطلاعات را روی 3G افزایش دادند و بعد با دادن پول به شرکت های سازنده گوشی تلفن همراه، از آنها خواستند 4G را وارد مشخصات پشتیبانی محصول کنند و روی صفحه نمایش نشان دهند. وقتی علامت 4G را در گوشه بالا سمت راست صفحه نمایش موبایل می بینیم به معنای این نیست که واقعاً داریم از یک شبکه 4G استفاده می کنیم. در این میان بدنه 4G تغییر پیدا کرد تا بتوان میان 4G تقلبی از 4G واقعی تفاوت را حساس کنیم ، در این میان LTE را به معنای ادامه استانداردهای شبکه های موبایل و روشی برای تکامل آن در بلند مدت تعریف نموده اند . وقتی یک دستگاه برچسب LTE دارد، در مقایسه با 4G به این معنا است که نسبت به 3G سرعت و امکانات بهتری را دارا است . روی برخی شبکه های LTE سرعت های 200 و 250 مگابیت نیز قابل استفاده است. بعد از تعریف LITبعضی شرکت ها از این اسم سوء استفاده نموده اند و برای جذب مشتری خود این نام را G LTE4 استفاده نموده اند ؛ یک روش بازاریابی فنی که به آن ها اجازه می داد ادعا کنند مجهز به نسل بعدی شبکه های موبایل شدند بدون اینکه واقعاً به مشخصات آن رسیده باشند یا اینکه امکانات و قابلیت های آن را ارائه کنند.
سرعت
سرعت در شبکه های تلفن همراه با هم متفاوت است به طور مثال اگر سرعت دانلود یا آپلود خیلی زیاد باشد ، می توانیم بگوییم که شبکه LTE است یا خیر در حالت کلی تفاوت میان شبکه 3G با شبکه های 4G و LTE بسیار زیاد است و نمی توان به سادگی آن را تشخیص دادولی تفاوت میان یک شبکه 4Gمعمولی با یک شبکه 4G واقعی از روی دانلود و آپلود دیتا امکان پذیر نیست و ممکن است هر دو شبکه سرعتی یکسان داشته باشند. در حال حاضرمی توان گفت LTE سریع ترین شبکه دیتای موبایل موجود در دنیا است.
راه حل چیست؟
چگونه می توانیم از شبکه 4G استفاده کنیم؟ برای یک اتصال 4G به دو چیز نیاز داریم: اول، شبکه موبایلی که سرعت های زیاد تبادل اطلاعات را پشتیبانی کند و دوم، دستگاهی که بتواند به این شبکه متصل شده و اطلاعات را با سرعت مناسب دانلود کند. اگر شما یک گوشی با قابلیت 4G LTE بخرید، به این معنا نیست که می توانید با هر سرعت دلخواهی که تصور می کنید، دانلود یا ویدیوها را استریم کنید. یک مثال بزنم: وقتی یک ماشین می خریم که شرکت سازنده اش گفته حداکثر سرعتش 200 کیلومتر در ساعت است به این معنا نیست که ما می توانیم با این ماشین در بزرگ راه ها با سرعت 150 کیلومتر در ساعت رانندگی کنیم. اپراتورها قبل از اینکه بتوانند سرویس های LTE واقعی را در سراسر مناطقی که فعالیت می کردند، ارائه بدهند؛ شروع به تبلیغات و عرضه گوشی هایی کردند که مهم ترین قابلیت شان پشتیبانی از LTE بود ولی مشتری پس از خرید نمی توانست با سرعت هایی که شنیده اطلاعات را دانلود کنند. در سال های بعدی کم کم شبکه های LTE واقعی به صورت محدود ارائه شد و اکنون شاهدیم که سرویس های خوبی در اروپا، امریکا و برخی کشورهای آسیای شرقی ارائه می شود.
منبع :
درباره این سایت